Babaannemin Usturası sözleri ve alıntılarını, Babaannemin Usturası kitap alıntılarını, Babaannemin Usturası en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Öldüğü gün kutuyu çekmecenden çıkarmıştın. Ve en son ne zaman babaanneni gördüğünü hatırlamıştın. Sayınca anlamıştın, işlerin çoktu, hayat zordu, zamanın yoktu, bahaneler ne yazık ki boldu. Her şey bomboktu, boştu.
Mucize; başkalarının başına geldiğinde özenilen bir rüyayken, kendi başımıza geldiğinde sıçrayarak uyandığımız bir kabustan farksız mıdır? Çünkü herkes açıklayamadığını kavrayamayacak kadar insandır.
Sen de öylesin!
"Söyle bakalım Ayaz, anneni mi babanı mı daha çok seviyorsun?" sorusunun tek bir cevabı vardı. Çabucak kavradın.
"İkisini de."
Sevmiyordun ama bunu kendine sakladın.
Babaannen demişti bir keresinde;
"Kim olduğunu ancak kim olmadığını anladığında bilebilirsin." On yaşındaydın ve söyledikleri pek bir şey ifade etmemişti. Sonradan ara ara her başın sıkıştığında kapısını aşındırdığın hayattaki tek dostun babaannen, hep aynı cümleyle noktaladı seni teselli eden sözlerini. Kim olduğunu bulabilmen için başkalarını izlemen lazım sanıyordun, bu yüzden sürekli film izledin. Senden farklı hayatlara böyle merak saldın. Hep bu sorunun cevabını aradın. Kim olmadığını anlayınca yanıtı bulacaktın. Yanıldın. Çünkü bulamadın. Ancak çok sonraları cümlenin asıl manasını kavradın. Kim olduğunu hiçbir zaman kavrayamayacaktın. Çünkü izledikçe onca film, tanıdıkça onca kişi farklılıklar değil aynılıklar çoğaldıkça an be an, odağını da, sorunun cevabını da kaçırdığını anladın. Bir gün uyandın.
Kendini de, diğerlerini de tanımadığını kavradın. Sorunun cevabını aramaktan böylece caydın.