Babaya ve Mektuplarım
Ümit DağcıSözler ve Alıntılar
Romanlarda yaşamak, o anların gözlerinin önünde canlanması demek değildir! Ellerin bağlıyken, celladın önünde diz çökmüşken, kafana soğuk namlu dayanmışken, tetiği bastığını anladığında...
Mermi çekirdeğinin başının arkasından girip yüzünün bir yerinden çıktığını hissetmektir. Ensenden tutan el seni bıraktığında yere düşerken, son anında romanlarda yazmayanları, karakterin aklından geçenleri ve geçirmek istediklerini bilmektir. O ağlayamadığı için ağlamaktır. Olmayan toprağa mezar kazarak karakter için kendi ruhunu hiçlikte görebilmektir.
Sayfa 47 - Vaveyla YayıncılıkKitabı okudu
Aramızda kapanması mümkün olmayan mesafelerde yaşıyoruz. Bu kadar uzaktayken bile beni insanlar içinde yalnız bırakmayı başarıyorsun.
Sayfa 7 - Vaveyla YayıncılıkKitabı okudu
Ama seni anlamaz. Anlamış gibi yapar. Sende inanırsın.
Sayfa 30 - Vaveyla YayıncılıkKitabı okudu
Tarihler yalan söylemez. İnsanlar gerçekleri kendi çıkarları doğrultusunda gösterir.
Sayfa 28 - Vaveyla YayıncılıkKitabı okudu
Belki de sen de bir sitem gönderdin gökyüzüne.
Belki de ondan durdu kar, açtı güneş.
Sayfa 41 - Vaveyla YayıncılıkKitabı okudu
Bir çocuğun nefes aldığı sürece sadece kaçmayı hayal etmesi babasının başarısıdır.
Sayfa 18 - Vaveyla YayıncılıkKitabı okudu
Sen kabullenmesen de ben buradayım. Gitmiyorum savaşıyorum.
Sayfa 26 - Vaveyla Yayıncılık 1.BaskıKitabı okudu