Bacanên Pelçiqî
Rênas JiyanBacanên Pelçiqî Gönderileri
Bacanên Pelçiqî kitaplarını, Bacanên Pelçiqî sözleri ve alıntılarını, Bacanên Pelçiqî yazarlarını, Bacanên Pelçiqî yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Ez zehf dixwazim ew serdestên me yên pozbilind û paye, ên ku her tim em biçûk dixistin têk biçin! Têk biçin û bên xwe bavêjin dexlê me; bêjin 'Tobe, tobe! Em ê careke din ti kesî înkar nekin!'
Kengî ez çav li sînoran dikevim, mîna ku mûyekî bijangên min ketibe çavê min, çavê min dişewite û hêsir jê diherike. Gerdûn bê sînor e, raman bê sînor e, evîn bê sînor e, Xweda bê sînor e... li dinyayê jî divê sînor tune bin.
Mirov nikare bi neteweperestîyê, bi neteweperestîya miletekî ya jî zayendekê azadiyê ava bike. A girîng ne zayend û milet e, a girîng kesayeta baş, rast û bedew e.
Desthilatdarî û feodalîzm pergalên jinkuj in, desthilatdarî û feodalî ji bedewîyê hez nakin. Jin bedewî ye, bi kuştina jinê bedewîyê dikujin û dinya tê kirêtkirin. Divê jin nekevin feqa nîjadperestî û desthilatdarîyê, ya na wê şerekî beradayî bikin û zirarê bidin hevzayendên xwe.
Divê mirov ji bo heyfê şer neke, ji bo azadiyê şer bike.
Kes nikare teyran qir bike ji teyran pê ve; gava teyr xwe bi xwe baskên xwe bibirin wê çaxê wê qir bibin. Rast e, gava ku em ne ti teyr bin jixwe em ê qir bibin.
Kurdomanî
"Kurdomanî, ew nexweşiya psîkolojîk e ku gava ev dewlet navê kurdan û azadiya wan dibihîze xwe winda dike, dîn dibe, vedilize û êrîşkar dibe. Le dewletê bi xwe, kesayeta xwe xera kir û karaktera xwe têk bir. Ji ber ku wê ji rastiyeke wisa hez nedikir xwe xapand û derew li xwe kir; bi dehan sal bi vî awayî xwe qanih kir; lê jiyana reel û, derew û xapandinên wê li hev nedihatin, ji ber ku wê digot Kurd tune ne, Kurd tune nedibûn."
Heger mirov nebûna koleyên zewqên xwe, wê li ser rûyê erdê ti xerabî çênebûna.
Milletê me, em nizanin ji hev hez bikin.
Hêvîya me:
Ya Rebbî, îmana serê me ji hev nebe, gava em yek pêşketî û serkeftî be bila yên din biqasî dê û bavekî pê serbilind bin. Ya Rebbî, hesûdiya ku dilê me ji ber bûye wek heba nîskê, ji dilê me derxe, bêbextiya ku serê gelek qîz û lawê bavan xwariye bike sergîna ku zivistanî di sobeya me de dişewite; xayintiyê bike hestiyê kûçikê ber deriyê me...
Hişê me yî eşîrî encax bi zorê gundê kêleka xwe dibîne û nas dike, ev jî dibe sebeb ku em teng bin û bi ser nekevin.
Qey mirov wiha dibe qeşmerê ber destê qedera xwe...
Erê ez nemirime lê ez ji miriyan jî xerabtir bûme.
Mirovên mezin ji evînên mezin çêdibûn. Ger mirov bi xwe ne mezin bûya, nikaribû evînên mezin ava bikira û mezin hez bikira.
Berî bîrê, berî min bîr bibira jî divê min ew nas bikira û piştî bîrbirinê, min nebîrbirina xwe, bi bîr bianiya.