Büyük bir kısmı, insanın iç konuşmalarından oluşuyor ‘Baharla Gelen’ kitabının. Sürekli karamsarlık, karmaşa, hayatın ne olduğunu sorgulama gibi bıçak sırtı konularda dolaşmasına rağmen, sıkıntılı bir okuma süreci yaşatmıyor bu tarzı sevenlere.
Yine, değeri yeterince bilinmeyen bir yazarımızla karşılaştım. Herkes aynı kitapları okumaya yönelmiş olduğu için, çoğu yazarımız da arka planda kalıyor. Herkes okuma skalasını daha fazla çeşitlendirmeli diye düşünüyorum.
Kitaba gelince;
Roman kahramanı Reha’nın askere gitmeden önceki yaşantısıyla, askerlik yaptığı zamanlar arasında sürekli gelip gidilerek yazılmış. Doğunun küçük bir kentinde de büyük bir şehirde de değişmeyen bunalımlı iç dünyası, çelişkiler, akıcı bir şekilde dile getirilmiş. İnsan nasıl oluyor da bu kadar detaylı bir şekilde kendini didik didik edebiliyor diye şaşkınlığa kapıldım sık sık. Aslında kendimize temas ettiğimiz yerlerde bizler de birer Reha’yız. Fakat en azından -kendi adıma söyleyeyim- sürekli sorgulamalarla hayat tahammül edilebilir olmaktan çıkacağından, bir şeylerle oyalanmaya çalışıyoruz Reha’dan farklı olarak.
