Umutsuzluğa kapılmak istemiyor, günü gününe yaşıyorum. Ama başımıza neler gelebileceğini düşündükçe, yüreğim çatlayacak gibi oluyor. Ne yapacağımı şaşırıyorum. Çocuklardan başka tasam yok. Çocuklar ne olacak?
Kalan günlerimizde, kılıcı ile düşmanı dağıtacak, bizim adımıza başkaları tarafından işlenmiş hataları bağışlayacak ve dünya cennetini yeni baştan kurmamız için son bir fırsat tanıyacak olan büyük kurtarıcıyı düşlemekten başka ne yapabiliriz?
Dünyânın içinde bulunduğu durumun bir aldatmaca ya da bir gecelik korkulu düş olmadığı doğru galiba. Nasıl elinizde olmadan dünyaya gelmişsek, onu yok saymak da, boş vermek de olası değil.