''Şimdi tüm bunların içinde ne yapacağımı tam olarak biliyorum. Öyle devasa bir şey değil, tamamen alçak gönüllü bir şey, bazı abartılı hırsların bile olsa bir ömre yetecek bir şey! Bir aileyi alacağım ve onun her üyesini tek tek inceleyeceğim, nereden geldiklerini, ne olduklarını, birbirlerine nasıl tepki verdiklerini. Dolayısıyla minyatür bir insanlık, insanlığın evrimi, davranış biçimi... Karakterlerimi, ortamı ve egemen koşulları sağlayan belli bir döneme yerleştireceğim ve tarihin bir dilimi haline getireceğim, ne yapacağımı görüyorsun... Onu bir dizi roman haline getireceğim, de ki on beş ya da yirmi her biri kendi içinde bir bütün ve kendi özel kurgusunda ama hepsi de birbiriyle bağlantılı, o sırada bana bir şey ifade etmese de yaşlılığımda en azından bir çatı oluşturacak bir kitaplar çevirimi!''
Reddedilenler Salonu’nun kahkahalarla karşılanan açık renkli resimleri şimdi sessizce pek çok sanatçı üzerinde etkili oluyor pek çok paleti aydınlatıyordu. Hiç kimse bunu henüz itiraf etmiyordu ama top yuvarlanıyordu ve eğilim giderek daha fazla Salon’da apaçık hale geliyordu.
Çocuk ona hiçbir şey ifade etmiyordu çünkü onun analık içgüdüsü ancak fiziksel aşktan türemişti. Onun gerçek çocuğu hayran olduğu ve arzu ettiği adamdı.
Tekâmüller, birbirini takip ederek geçip gider;eserler kalır. Çok zekâ sarf edin, içinde yaşadığınız asrın hakikatini söylemeye gayret edin. Ölmezlik bundadır.
"Tekâmüller, birbirini takip ederek geçip gider;eserler kalır. Çok zekâ sarf edin, içinde yaşadığınız asrın hakikatini söylemeye gayret edin. Ölmezlik bundadır."
Emile Zola/Eser