Birini kaybedip de umutsuzca geri gelmesini istediğinizde gideceğiniz bir yerr benziyordu.
Onu geri alamadığınızda çok fazla kedere boğulduğunuz bir yere.
Matemin her şeyin büyük bir parçası olduğunu hissediyorum dedim birden.
Ama öyle değilmiş gibi davranmanız gerekiyor.
Birini kaybederseniz,günlük hayattaki aptalca şeyleri önemsemeye nasıl devam edebilirsiniz?
Zor bir sınav,saçlarınızın uçlarının kırılması veya arkadaşınızla tartışmak gibi şeyleri diyorum.
.
Romandan bahsediyoruz, değil mi ?
Ama belki de değiliz. Kendimizden bahsediyoruz. Ve sanırım bir kitap hakkında konuştuğunuzda olmaya başlayan şey bu...
...
herkesin," diye devam etti hepimize tek tek bakarak, "anlatacak bir şeyi vardır. ama herkes anlatmayı kaldıramaz. sizin göreviniz, bunları anlatmanın bir yolunu bulmek."
Kişisel olarak kendimi onunla pek özdeşleştiremediğim halde,şiirleri onun ne hissettiğini anlamamı sağlıyordu ve bu cidden önemli bir şeydi.
Siz olmayan birinin ne hissettiğini anlıyordunuz;
deyim yerindeyse,kaputun altına bakıyordunuz.
Derin bir bakıştı.
Yazmanın amacı da bu olmalıydı.