Ben Ayrıkotu
İrem UşarBen Ayrıkotu Gönderileri
Ben Ayrıkotu kitaplarını, Ben Ayrıkotu sözleri ve alıntılarını, Ben Ayrıkotu yazarlarını, Ben Ayrıkotu yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
O zaman nasıl oluyor da, bir başkasınınkiyle mutlaka kesişecek duygular yaşarken, bu kadar az anlıyoruz birbirimizi? Nasıl oluyor da, bu kadar yalnız kalıyor, uzun sessizlikler yaşıyoruz? Söyleyeceklerimizi birçok kez düşünüp, sonra bambaşka konuşuyoruz? Ve, öyle ya da böyle, yalnızlıktan hoşnutken bile, sonunda mutlaka dostluk, aşk arıyoruz?
“Aslında insanların problemleri hep aynı. Yani kendi derdini uzun uzun yazıp herhangi bir posta kutusuna bıraksan, okuyan kişinin biraz aklı ve niyeti varsa, yazdıklarının herhangi bir yerinden herhangi bir parça kesip kendine yamayabilir. Yama, genellikle de sırıtmaz. Hatta zaman içinde yavaş yavaş eriyerek, yanındaki parçayla birleşir. Biraz daha zaman geçtiğinde, eski unutulur. Dışarıdan bakan herkes gibi, yama da kendisini bütünden ayıramaz olur.
O zaman nasıl oluyor da, bir başkasınınkiyle mutlaka kesişecek duygular yaşarken, bu kadar az anlıyoruz? Nasıl oluyor da, bu kadar yalnız kalıyor, uzun sessizlikler yaşıyoruz? Söyleyeceklerimizi birçok kez düşünüp, sonra bambaşka konuşuyoruz? Ve, öyle ya da böyle, yalnızlıktan hoşnutken bile sonunda mutlaka dostluk, aşk arıyoruz?..”
Sağı solu mezar taşı olsa da insan sadece kendi ölüsünü düşünüyor, gözü bir tek onun mezarını görüyor biliyorum.
Sayfa 160Kitabı okudu
Annemi bir kaç haftaya filizlenecek bir tohum gibi dikkatle toprağa yerleştirmelerinin dışında hatırasızım. Günün birinde topraktan bir filiz çıkacaktı, iri bir çiçeğe duracaktı; o iri çiçek zamanı geldiğinde cömertçe açacaktı ve taç yaprakların ortasından annem yeniden doğacaktı.
Sayfa 157Kitabı okudu
Aslında insanların sorunları hep aynı. Yani kendi derdini uzun uzun yazıp herhangi bir posta kutusuna bıraksan okuyan kişinin biraz aklı ve niyeti varsa yazdıklarının herhangi bir yerinden herhangi bir parça kesip kendine yamayabilir.
Sayfa 84Kitabı okudu
Sen görmedin ama dışarıda bir havai fişek daha patladı, onlarca parçaya bölündü.
Çoğalıyor mu, yok mu oluyor, anlayamadım.
Sayfa 38Kitabı okudu
Herkese hak veriyor. Herkese hak verirse kendini nasıl haklı bulabilir?
İstemimiz dışında işleyen sistemin tıkır tıkır sesi daha önce tek bir kez bile kesintiye uğradıysa, artık kulağımız hep onda olur. Hazırlıklı olalım diye. Uyku saf mı, böyle keskin nişancı bir bekçinin yanına yakışacak?
Kendisiyle arasına yeterince mesafe girdiğinden emin olduğunda, yeni bir güne hazırdı artık.
Sonra büyüdüm. Hala büyüyorum. Son halini almamış, sürekli kıpırdanan çamurdan bir yığın gibi hissediyorum kendimi. Sıkıldım toplanıp dağılmaktan. Sonunda neye benzeyeceğimi merak ediyorum. Sırf bunun için katlanıyorum bunca zahmete.
Sayfa 87Kitabı okudu
Bir keresinde yazmaktan korktuğunu söylemişti. Bunu duyduğumda ilkokula yeni başlamıştım. Çok şaşırdığımı hatırlıyorum. Anlayamamıştım çünkü annem hiçbir şeyden korkmaz görünürdü. (Çok cesur olduğundan değil. korkunç şeylerden uzak durduğundanmış meğer...)
En çok neye bakarsan ona benziyor, sonunda da o oluyorsun belki de...
Sayfa 20Kitabı okudu
Kız böylesi ufak bir kalpten taşan devasa bağlılık karşısında yavaş yavaş toparlandı, birleşti. Kumdu, sıkışıp tekrar kaya oldu. Kayaydı, büyüdü dağ oldu. Akşamüstleri, güneşi sırtına alıp gölgesini önüne düşürmeye başladı. Biraz yeşillendi ortalık; sonra vaha oldu, serap oldu. İklim değişti.
Sayfa 57Kitabı okudu