Ben Ayrıkotu
İrem UşarSözler ve Alıntılar
En çok neye bakarsan ona benziyor, sonunda da o oluyorsun belki de...
Sayfa 20Kitabı okudu
Kendisiyle arasına yeterince mesafe girdiğinden emin olduğunda, yeni bir güne hazırdı artık.
Kız böylesi ufak bir kalpten taşan devasa bağlılık karşısında yavaş yavaş toparlandı, birleşti. Kumdu, sıkışıp tekrar kaya oldu. Kayaydı, büyüdü dağ oldu. Akşamüstleri, güneşi sırtına alıp gölgesini önüne düşürmeye başladı. Biraz yeşillendi ortalık; sonra vaha oldu, serap oldu. İklim değişti.
Sayfa 57Kitabı okudu
İstemimiz dışında işleyen sistemin tıkır tıkır sesi daha önce tek bir kez bile kesintiye uğradıysa, artık kulağımız hep onda olur. Hazırlıklı olalım diye. Uyku saf mı, böyle keskin nişancı bir bekçinin yanına yakışacak?
“Aslında insanların problemleri hep aynı. Yani kendi derdini uzun uzun yazıp herhangi bir posta kutusuna bıraksan, okuyan kişinin biraz aklı ve niyeti varsa, yazdıklarının herhangi bir yerinden herhangi bir parça kesip kendine yamayabilir. Yama, genellikle de sırıtmaz. Hatta zaman içinde yavaş yavaş eriyerek, yanındaki parçayla birleşir. Biraz daha zaman geçtiğinde, eski unutulur. Dışarıdan bakan herkes gibi, yama da kendisini bütünden ayıramaz olur.
O zaman nasıl oluyor da, bir başkasınınkiyle mutlaka kesişecek duygular yaşarken, bu kadar az anlıyoruz? Nasıl oluyor da, bu kadar yalnız kalıyor, uzun sessizlikler yaşıyoruz? Söyleyeceklerimizi birçok kez düşünüp, sonra bambaşka konuşuyoruz? Ve, öyle ya da böyle, yalnızlıktan hoşnutken bile sonunda mutlaka dostluk, aşk arıyoruz?..”
Sonra büyüdüm. Hala büyüyorum. Son halini almamış, sürekli kıpırdanan çamurdan bir yığın gibi hissediyorum kendimi. Sıkıldım toplanıp dağılmaktan. Sonunda neye benzeyeceğimi merak ediyorum. Sırf bunun için katlanıyorum bunca zahmete.
Sayfa 87Kitabı okudu