Ben Varım
KolektifBen Varım Gönderileri
Ben Varım kitaplarını, Ben Varım sözleri ve alıntılarını, Ben Varım yazarlarını, Ben Varım yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Evliliğimiz boyunca onunla böyle hiç karşılıklı oturup konuşmamıştık. Gerçekten bilmiyorum niye konuşmamıştık. Niye konuşmamıştık acaba Kendime şeyi soruyorum, beni ne kadar tanıyor? Ben onu ne kadar tanıyorum ki? Geçenlerde dedim, “Ben en çok hangi rengi seviyorum?” Mesela bana gömlek falan alıyor, hiç sevmediğim bir renk. Doğum günlerinde falan pasta getirir mesela, ama hep çikolatalı pasta. Ben çikolatalı pasta sevmem ki! Ben bunları ona hiç söylemedim: “Ben çikolatalı pasta sevmiyorum,” ya da “Ben eflatun gömlek sevmiyorum.” Ben söylemedim; biz hiç oturup konuşmadık onunla. Vaktimiz mi oldu? Koşuştur, oraya buraya git gel. Kayınbabamda misafir olsun, oraya git gel. Ben kafama şöyle yerleştirdim: bu benim görevim, eve gideceksin, oturacaksın, çocuğuna bakacaksın, iş yapacaksın, işten koşa koşa eve geleceksin, yemek yapacaksın, memnun edeceksin. Ama ben burada yokum. Ben neredeyim?
Sayfa 23
Annemin bana sarılıp öptüğünü hatırlamıyorum ben. Şimdi ben anneme sarılıp öpsem bir tuhaf olurum, tuhaf hissederim. Hiç yapmamışsın, ne sen ona sarılıp öpmüşsün, ne o sana sarılıp öpmüş. Böyle bir yakınlık olmadı aramızda.
Sayfa 22
Bir grup çalışmasından sonra ilk defa oturdum ve yarım saat kendim için düşündüm. 26 yıldır ilk defa oturdum ve kendim için düşündüm. Peki, bu süreç içerisinde ben neredeyim? Ben neredeyim? Bir kılıf dikmişim, o kılıfın içine girmişim, ben kendimi öyle zannediyorum, hâlbuki o ben değilim.
Sayfa 20
Ben şöyle diyorum: hayatımda devrim yaptım, eşim devrik kral.
Sayfa 1
Çünkü ben kendimi buldum, kimliğimi buldum bu çalışmada. İnanır mısın, evli olduğum 25 yıl boyunca ben aynaya bakmış bir insan değildim, şimdi aynaya bakıyorum.
Sayfa 18
“Her zaman sizin için yaşadım; baban için yaşadım, annen için yaşadım, halan için yaşadım, çocuklarım için yaşadım; şimdi artık kendim için yaşıyorum. Ben varım, farkında mısın?”
Sayfa 16
O kadar alışmışız ki başkalarının dediğini yapmaya... Kendi kararlarımızı, kendi düşüncelerimizi her zaman hiç saymışız. Birisi bizi bir kukla gibi iplerimizden tutup “Kolunu kaldır,” diyecek kaldıracağız, “İndir,” diyecek indireceğiz. Benim de öyle bir yaşantım vardı. Ha, artık ben kukla değilim, ben insanım.
Sayfa 16
Hani derler ya kadınlar güçsüzdür. Bir geçmişime baktım ki ben bunca sene bunlara katlanmışsam zaten güçlüyüm. Yani bir şeyler yapmışım ben. Hiçbir şey değilmişim ben, her şeymişim.
Sayfa 16
Ondan sonra Hayriye konuşmaya başladı. Kendini anlattı, ismini söyledi ve benim ismimi sordu. Öyle şok oldum ki… Yani doğaldır şimdi, artık insan köpeğine, kedisine bile isim koyuyor. Benim, 44 yaşında bir kadının, illa ki bir ismi olacak ama ben ismimin farkında değilim, ismimi unutmuşum. Ondan sonra derin bir şok yaşadım, bir an böyle titredim.
Sayfa 14