Bencil
Jerzy Stefan StawinskiBencil Gönderileri
Bencil kitaplarını, Bencil sözleri ve alıntılarını, Bencil yazarlarını, Bencil yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
0 gün insanlar daha iyi oluyorlardı, çünkü kahramanları anıyorlardı.
Gerçek, geçmişle ve uğruna savaştığımız parolalarla ilişkimizi kesmemizi gerektiriyordu. Boyun eğmek en büyük meziyet olmuştu.
Ölümden sonra ortaya çıkan adalete duyulan inanç, ölümden sonraki mahkemeye, cezaya ve ödüle, cennet ve cehennem mitlerine duyulan inanç, günlük işlerimize Tanrı'nın ya da şeytanın karışmasını isteme, bütün bunlar içimizdeki çatışmanın yansımasıdır: Cennet ve cehennemi içimizde taşıyor ve kendimizi cezalandırıyor ya da ödüllendiriyoruz.
Bütün işler kolayca hallediliyordu, biraz kin duyuyor olmalıydı. Hiç bir kadın uğruna savaşılmadan ondan vazgeçilsin istemez.
Sende biçim çoktan içeriği yenmiş! Nerede gerekiyorsa orada uslu ve nezaketli olmalısın, çünkü seni de sansür etmişler.
Bazı kadınların ağır ya da tedavisi mümkün olmayan hastalıklı adamları, sırf onların olacakları için, sağlıklı ama hiç yanlarında bulunmayan ve boyuna kendi işleriyle ilgilenen, üstelik her zaman düşünce ve eylemleriyle onları aldatan adamlara yeğ gördüklerini sık sık duymuştum.
Yorgunluklar duyan ve şehvetsiz olan ihtiyarlara imrendim. Yakınmadan ölüme gidebiliyorlardı.
Bütün çevremde, caddede, tramvayda,
et kuyruğunda, sinemada, aile eğlencelerinde, her yerde insanlar yaşamlarını ölümle zehirliyorlardı. Aldırmazlıkla kandırıyorlardı kendilerini, korkularını dikkatle saklıyorlar, günlük işler içinde unutuyorlar, ama akşamları korku onları yeniden sarıyor, onları yatakta oradan oraya atıyordu. Karınca tipli kişiler yaşamın anlamı üzerine kitaplar okuyor, bu kitaplarda bütün güçleriyle teselli arıyorlardı, oysa çok seyrek buluyorlardı bunu. İşin en kötüsü kimseye güvenemiyorlardı, en yakınlarına bile, çünkü "Eh, ne olmuş, bende günün birinde, öleceğim, ama böyle tiyatro yapmıyorum, ve insanların böyle beylik lakırdılarla, neşesini kaçırmamalı kimse" sözlerini, duymak istemiyorlardı.
Yaşam, mutlaka anlamsız bir sürükleniş gibi görünüyordu yukardan bakıldığında, beş yaşında bir afacanın her yana kaçışan karıncalara baktığı gibi bakıldığında. Ama insanca ölçülere bağlı kalmak yeterlidir, o zaman anlamsızlık üzerine düşünceler hemen kaybolur, insan yeniden her şeyden kopuncaya kadar sürer bu.