Bu zavallı yavrucak için "ev"; kendini bildiği günden beri bütün zamanlarına hâkim olmuş yeme – uyuma gibi en basit ve tabiî haklarını sınırlamış, onu daima bir kukla gibi oynatmış olan "zil sesleri"nin dışında bir "cennet", başlı başına bir "saadet"ti!
Hiç tanımadığı, sadece uykusuz gecelerinde hayalini kurduğu eşsiz bir saadet!..
Sayfa 29 - Timaş, 2008