Beyaz Geceler
Fyodor DostoyevskiSözler ve Alıntılar
Evet, yalnız, yapayalnız... Siz
"yalnız"ın ne demek olduğunu bilir misiniz?
Tanrı'nın her günü aynı saatte Fontanka'da
rasladığım ufak tefek bir ihtiyarla da nerdeyse ahbaplık
peydahladım. Görkemli, dalgın bir görünüşü olan bu ihtiyar,
sol elini sallayarak hep kendi kendine bir şeyler mırıldanır;
sağ elindeyse, sapı altın kaplamalı, boğum boğum, uzun bir
baston vardır. Adamcağız beni fark etmeye bile başladı, her
raslaşmada bana karşı bir ilgi gösteriyor. Beni aynı saatte
Fontanka'daki yerimde görmese neşesinin kaçacağına kalıbımı
basarım. Onun içindir ki, karşı karşıya geldiğimiz sıralar,
ikimizin de keyfi yerindeyse, birbirimize selam verecekmiş
gibi bir havaya giriyoruz. Geçenlerde iki gün birbirimizi
görmeyip de üçüncü gün karşılaştığımız zaman az kalsın elimizi
şapkalarımıza atıyorduk; neyse ki tam zamanında aklımız
başımıza geldi de ellerimizi indirdik, birbirimizi süzerek
geçtik.
Böylesine güzel bir gökyüzünün altında, bu kadar kötü insan nasıl bulunabiliyordu?
Biliniz ki, yanlış insana karşı duyulan sevgi çabuk unutulur.
... Sizi
çok iyi tanıyorum. Tekrar anımsatıyorum, koşulumu
unutmayacaksınız. Ne olur, lütfen şimdi söyleyeceğimi yapın,
size bütün içtenliğimle bildiririm: Sakın bana âşık olmayın.
Đnanın bana, böyle bir şey mümkün değil. Dostluğa gelince,
hazırım; işte elimi uzatıyorum... Ama sevmek olmaz, asla
olmaz!
Kızın küçücük elini yakaladım.
- Yemin ederim!