bir arkadaş cenazesinde “insan kelimelerle ölür” repliğini
tekrarlayıp durmuşsun
yemek davetlerini reddederken, gururla hesaba itiraz ederken
konu sen değilsin, zamir ben değilim
yüklem...
gramerin tek mümkün tesellisi
ya sen değilse konu, ya “sen” değilse zamir
bütün ışıkları yaksan da değişmezse
bütün saçlarını kazısan beynine kadar
geriye dönüp silsen de izlerini
ellerini, okullarda, sokaklarda bıraktığın
aslında konu yoksa, varmış gibi yapmaktan o sessizlik dinleri, sensizlik kafirleri
"iyiydik. penyelere inanıyorduk
doğum günü şarkılarına, pastalara ve mumu üfleyen kişiye
iy ki doğmuş olmanın neşeli gerekliliğine
kimyaya, ölçü ve tartı aletlerine inanıyorduk
adı fatma, fatma'ya hemen inanıyorduk
sergio leona'ya, elektrik enerjisine
adı ali, ali'ye niçin...