Kahve köşesinde güzel laf ettiler
Şiirimi benden iyi saydılar
Tam yüz kişinin ortasında
Anama avradıma sövdüler .
Ekmek yedim tuz yaladım
Oramı buramı elledim
Sabahtan akşama kadar
Altmışaltı oynadım .
Benim aklım serseri aklı
Cebimde bıçaklar saklı
Sakal koyvermiş bir de babacığım var
Evlat yüzünden ağlamaklı. "
METİN ELOĞLU
" Ben bütün mahallenin dilindeyim
Her dedikoduda bulunurum
Bir zamanlar dükkan işleten
Erkek Zeliha’nın torunuyum .
Ben bazı zamanlar ağacın yanındayım
Ahlatların altındayım
Yüzü jiletle kesilmiş
Kötülerin koynundayım .
Yağmur yağıpta hava bozunca
Eve yollanırım çişim gelince
Dil döker şiir yazarım
Gönüller şen olunca .
Evden çıkarım annem kızınca
Para bozdururum tütün alınca
O kahve senin bu kahve benim
Bitlenirim kış boyunca .
METİN ELOĞLU
Şiir ruh ve nefis terbiyesinin başlangıcıdır, duygusallık aracıdır. Bu sevgiyi insana çocuk yaştayken kazandırmalıyız. Daha yaş fidanken, çocuğun kişilik ve karakter kazanma çağında, bol bol okutulması ve sevdirilmesi gerekir.