Bilinmeyen Bir Kadının Mektubu
Stefan ZweigSözler ve Alıntılar
Ve insanların arasında yalnız olmaktan daha korkunç bir şey yoktur.
On üç yaşımdan on altı yaşıma kadar her saat sende yaşadım. Ah, ne delilikler yaptım bir bilsen!
...Oysa ben... Benim içimi dökebileceğim kimsem yoktu, kimse bana bir şey öğretmemiş ve beni uyarmamıştı. Deneyimsizdim ve her şeyden habersizdim; kendimi kaderime, bir uçuruma atlarcasına teslim ettim. İçimde dallanıp budaklanan, su yüzüne çıkan her şey, kendine yakın olarak sadece seni ve senin hayalini biliyordu...
Ve öyle sanıyorum ki, beni ölüm döşeğinden çağırsaydın bile, yataktan kalkıp seninle gitme gücünü toplardım.
Sana .. Beni asla tanımamış olan sana ...
Ölmem sana acı verecek olsaydı eğer, o zaman ölmezdim.
Seni ilk gördüğüm o günü hayır o saati bugünmüş gibi nasıl hatırlamam? Çünkü o gün benim için dünyanın başlangıcıydı…