Bir Kadının Penceresinden
Oktay RifatBir Kadının Penceresinden Sözleri ve Alıntıları
Bir Kadının Penceresinden sözleri ve alıntılarını, Bir Kadının Penceresinden kitap alıntılarını, Bir Kadının Penceresinden en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
koltukta, bir boşlukta, öylece birkaç saniye durdu.
Oysa bir boşluk değildi bu. Türlü anılardan, duygu artıklarından, bilinçaltı dürtülerinden, tedirginlikten karma bir hava, bir ortam, bir yalnızlıktı.
Tuhaf bir düzendi bu!
Sevişme geçiciydi, sevişmemek sürekli, yaşam geçiciydi, ölüm sürekli. Çünkü ölümdü Selim’le sevişememek.
Bir mutsuzluk vardı içinde, nedenini kestiremediği, yıllar boyu üstünden silkip atamadığı bir mutsuzluk.
Sevda yüzünden intihar edilir mi?
Sayfa 248Kitabı okudu
Bu pencereden baktınız mı?
Filiz insancıl değildi. İnsanları sevmiyordu. İnsanın insan oluşu çekinmek için yetiyordu ona. İnsanlar onun hakkını yiyorlar, onu hiçe sayıyorlar, küçük düşürüyorlardı. Dolmuşta yanına oturduğu adam, iki kişilik yerin üçte ikisine yayılıyor, Filiz’e ancak ilişecek kadar bir yer bırakı yordu. «Oturmasını bilmiyor da ondan.» diyordu Bedri. Dükkâncı, sanki bağışlıyormuş gibi mal satıyor, tepesine atarcasına veriyordu paranın üstünü.
— Köşedeki bakkaldan bir kibrit al da gör! Bak bakalım nasıl verir sana kibriti!
«Yontulmamış da ondan!» diyordu Bedri.
Filiz’in insanlardan çekinmesi giderek bir korkuya dönüşüyordu. Sokaktaki adamdan, vapurdaki biletçiden, balıkçıda yanı sıra midye alan dar pantolonlu, boyalı saçlı kadından, sandviç yiyen Amerikan taklidi oğlandan, uzun saçlı berberden, öğle üstü sağa sola sataşarak okula giden bacak kadar öğrenciden korkuyordu.
uzunsun okumazlar seni ama olsundu, paylaşmasam olmazdı.
Koşullandırılmıştı bu insanların düşünceleri, öfkeleri, sevinç ve kederleri. Uyanık görünseler de aslında uyuyorlardı.
«Uyurgezer bütün bunlar!» diye düşündü. Doğru ve namuslu yaşamdan habersiz, ona buna kazık atarak, sinekten yağ çıkarmaya çalışarak, gündelik nafakayı doğrultmak uğruna, gündelik nafaka çıkınca daha çoğunun özlemi içinde, elbirliğiyle bozuk bir düzeni ayakta tutmaya uğraşıyorlardı.
Sömürüyü bile bile yürütenlerin, uyanıkların, hinoğluhinlerin elindeydi dizginleri. Aldananlar, aldatanla bir safta sanıyorlardı kendilerini. Bir yanılgıydı bu, bir aldatmaca. Silkinebilseler görüvereceklerdi gerçeği.
«Aldatmaca ne kadar açık!» diye düşündü. Demek insanoğlu gözüne batanı görmeyecek kadar kör.
Ama toplum ister bilinçli ister bilinçsiz olsun, sancılar içindeydi. Tarih ağır ağır yolunda yürüyordu. Çark dönüyor ve dönecek. Çelişki çoğaldıkça düzlüğe çıkma isteği de artacaktı. Umutluydu yarından.
Tanıyorsunuz...
...
Tek bir kitap bulamazsın evlerinde. Gazete bile okumazlar. Şiirdi, resimdi, müzikti, kullanmazlar. Aydın düşmanıdır, kaz kadar kafasızdır bunlar. Beğeniden yoksun. Her memleketin küçükkentsoyluları kaz kafalıdır, tutucudur, ufak hesapların içindedir ama bizimkilerin eline gerilikte su dökemezler. Bizimkiler üstelik görgüsüz ve geleneksiz. Bir geçmişleri yok, gelecekleri de.
Sayfa 53Kitabı okudu
Sevginin bir ışık gibi vücudundan fışkırdığını sanıyordu. Sanıyordu ki her gören, ilk bakışta, onun bu adama sevdalı olduğunu anlar. Oysa aşk ışık kadar bile maddesel değildi ve renksizdi.
oo sakat aşk en sevdiğim.
İlk kez tanımadığı bir duygunun içini sardığını duyar gibi oldu Filiz. Aşktı bu, iyi kötü, sağlam ya da sakat, ama aşk
böyle diye diye söndü hayatlar, en çok da o ailedeki çocukların hayatları
daha kötüleri var şükretmeli, alıp başını gitse nereye gidebilir, iyi kötü kocası, çamaşır makinesi, buzdolabı, korkuyla açılıyor kapakları bizim mi bunlar, benim, besleme kızı, aşk böyle mi olur tatsız, belki başka bir dünyada (...) şükretmeli bin bete....
eskiden kadınlar daha fedakardı,evlilikler uzun sürüyordu (!)
Hiç beklemediği anda yediği bu tokat Filiz’e çok dokunmuştu. Yapılacak bir şey yoktu. Kimsesizdi, çalışıp para kazanamazdı, boşanamazdı, Bedri’den güçsüzdü, el kaldıramazdı ona. Bağırıp çağıramaz, şirretlik edemezdi, alışmamıştı. Birinden yardım isteyemez, birine dert yanamazdı.
«Kocam bana bir tokat attı.» diye yakınsa, «Sahi mi söylüyorsun!» diye şaşacaklar, hemen arkasından: «Kocandır, çekeceksin!» diye ekleyeceklerdi.
Bu tokat, Tanrının indirdiği sille gibi bozulmaz, değişmez, karşı gelinmez bir nitelikteydi. O da, çaresiz, karşı gelmemiş, yüzünde beş parmağın yeri, ağlayarak odadan çıkmıştı.
Bir mutsuzluk vardı içinde, nedenini kestiremediği, yıllar boyu üstünden silkip atamadığı bir mutsuzluk.
Sayfa 28Kitabı okudu