Bir Koltukta Kaç Karpuz
Aydın EnginEn Beğenilen Bir Koltukta Kaç Karpuz Gönderileri
En Beğenilen Bir Koltukta Kaç Karpuz kitaplarını, en beğenilen Bir Koltukta Kaç Karpuz sözleri ve alıntılarını, en beğenilen Bir Koltukta Kaç Karpuz yazarlarını, en beğenilen Bir Koltukta Kaç Karpuz yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Ben sadece dinin değil, Fenerbahçelinin, Galatasaraylının, Beşiktaşlının da yobazına karşıyım. Ben yobaza karşıyım. Sağın da yobazına, solun da yobazına karşıyım.
Sayfa 311Kitabı okudu
futbol geyiği en uzun sohbet konusudur. Hiçbir tiyatro eseri Fenerbahçe-Galatasaray maçı kadar konuşulmaz.
Sayfa 264Kitabı okudu
Evladım ibadet Allah'la senin arandadır; gizlidir. O reklam diye yapılmaz; kapı açık namaz kılınmaz" derdi.
Sayfa 34Kitabı okudu
- O yaşta bir çocuğa ne ifade ediyordu Atatürk'ün ölümü?
- Hiç siyasal düşünmediğimi çok iyi hatırlıyorum. Yani ben" Eyvah şimdi Türkiye ne olacak" demedim. Çünkü İsmet Paşa ismi o kuşaklar için bir güvenceydi. Atatürk'ün en yakın arkadaşıydı o. Gerçi ben "Atatürk o kadar büyüktü ki gerçekte ikinci adam yoktu" diyenlere katılırım. Bu bir gerçek. Ama yine de İsmet Paşa hep vardı. Bu bizi çok etkiledi. Hiçbirimiz ne olacak diye sormadık. Devlet güçlü müydü, değil miydi bilmiyorum ama yine de...Tam savaş bölgesindeydik. Birkaç aile dostumuz, ahbabımız konuşurlarken kulak kabartıyordum. "Bittik, bittik. Alman kapıya dayandı. Kapıdan girdi mi bitecek.
Mustafa Kemal de yok. Bunlar bizi kurtaramaz. Gitti Türkiye, gitti" diyen kötümserliklerini duyuyordum bazı büyüklerin.
- Evet. Bir yıl sonra da savaş başladı zaten... Değil mi?
- Evet. Lise birdeydik. Yalnız biz savaşı hiç anlamadık. Yaşamadık yani. Camlar maviye boyandı; mavi kağıt kaplandı. Elektrik lambalarının üstüne yine mavi kağıt koyduk...
Sayfa 49Kitabı okudu
"Memleketi kurtardı bu adam"
- Şimdi babamın bir Atatürkçü olduğunu söyleyemeyeceğim. Babam Osmanlı'dan gelmiş. Kitaplar Abdülhamid için "hain Padişah" diye yazarken babam "cennet mekan" diyenlerden bir Osmanlı. Hani padişahlara laf söyletmeyenlerden. Arada Kemal ağabeyim espriyle karışık "Aman baba se nin o padişah dediğin şunu şunu yaparmış" dedi mi "Sus kerata" diye şakadan çıkışırdı. Yani şakasını kaldırırdı. Ama ben 10 Kasım akşamı eve geldiğim zaman baktım, babamın önünde resimli bir gazete duruyor...
- Babanızın?
- Evet. İlk sayfasında Atatürk'ün resmi olan bir gazete... Ve babam ağlıyordu. Bunu gördüm. Babamın "Memleketi kurtardı bu adam" diye ağladığını duydum. Bence çok önemliydi.
Sayfa 49Kitabı okudu
- İşte bu çok enteresandır. Bakın ben bebekken bile kundağımın yanında gazete vardı. Yani bebekliğimden itibaren gazete gördüm ben ve okumaya çok küçük yaşlarda gazete ile başladım...
Sayfa 22Kitabı okudu
Benim üniversitede olduğum yıl da bir Tan olayını yaşadık biz ...
- Öyle mi? Katıldınız mı siz de?
- Hayır katılmadık. Tan matbaası tahrip edildi. İki gün sonra gittiğim zaman karşı kaldırımdan bakmıştım, çok üzülmüştüm. Ne tesadüftür, ne kadar gariptir ki, daha sonra gazetecilikteki birçok aşamamı, restore edilen Tan binasında yapmıştım. Tan gazetesinde ve özellikle İstanbul Ekspres gazetesinde . . .
Sayfa 56Kitabı okudu
Ohoo internet kuşağı artık...
Şimdi bugünkü kuşaklar, televizyon kuşağı, her yönden ileriler...
Sayfa 56Kitabı okudu
Hacı Şakir sabunları...
Şimdi efendim, babamın ablasının kocası Hacı Şakir.
- Şu meşhur Hacı Şakir sabunları?..
- Evet. Bildiğimiz Hacı Şakir... O babamın eniştesi.. Ben Hacı Şakir Beyi tanımadım ama onun oğlu Tevfik Sabuncu'yu tanıdım.
Sayfa 19 - PDFKitabı okudu
- Fikir özgürlüğü ve objektif gazetecilik anlayışı. . .
Sayfa 152Kitabı okudu
Çok şükür bizim evde din de normal kurallar içindeydi, özgürlük içindeydi. Orucunu isteyen tutar, istemeyen tutmaz. Zorlama yoktu yani.
Sayfa 97Kitabı okudu
Bir kez evlendim, son kez evlendim ve ebediyen evlendim...
Sayfa 275Kitabı okudu
– Atatürk'ün ölüm gününü hatırlıyor musunuz?
– Böyle soru olur mu hiç? Yaşadık biz o günü. Ortaokulda 10 Kasım günü tarih dersi vardı. Öğleden sonraydı. Tarih öğretmenimiz Reşat Ekrem Koçu hüngür hüngür ağlayarak girdi derse ve öyle güzel, öyle etkili bir şekilde bize Atatürk'ün ölümünü anlattı ki... O an hayatımın unutamadığım büyük olaylarından biridir.
–Anlatır mısınız o anı? Duyduğunuz anı?
– Duyuldu işte. Atatürk ölmüş. O zaman okulda radyo madyo yok bugünkü gibi. Reşat Ekrem Koçu hocamız derse ağlayarak geldi. Bize onun ne kadar büyük olduğunu anlattı. Hem ağlıyor hem anlatıyordu. Bizler de ağladık. Cenaze kalkacağı zaman okullardan çocuklar seçildi. Ben de seçilenler arasındaydım. Sirkeci'deydik önce. Sonra bizi aldılar. Dolmabahçe'ye gittik ve katafalkın yani Atatürk'ün tabutunun önünden geçtik. Cenaze gününde geldik, tabutu taşıyan top arabası geçerken biz de ağladık.
Sayfa 48Kitabı okudu
:D
Bir evde toplanıldı. Yerlere yattık gülmekten. Sebebi: Bü lent diyor ki: "Top ayağıma geliyor. Sürüyorum topu küfür geliyor. E, ben İtalya'da oynuyorum, küfür de İtalyanlardan geliyor. Ama Türkçe. Meğer Şükrü hepsine öğretmiş. Her bi rine birer Türkçe küfür öğretmiş. Ama beni kızdıracak küfür-ler . . . Biri 'Ulan piç vurma' diyor, bir öteki başka bir kü-für . . . O yüzden iyi oynayamadım valla . . . " Öldük tabii gül-
mekten . . . Bu arada bir güzel espri de . . . Maç sırasında Bülent koşarak geldi ve Şükrü'ye tekme attı.
- Nasıl yani?
- Yani alenen sert bir faul yaptı. Şükrü "Ne vuruyorsun?" de-miş; Bülent de "Şike yapıyoruz demesinler diye vurdum" demiş
Sayfa 162Kitabı okudu