Biz hepimiz metnini bilmediğimiz ya da metni bizim için okusak da anlaşılmaz kalan bir piyeste oynuyoruz; deney bir işe yaramıyor bu oyunda. Mutluluk ya da mutsuzluk elimizden kaçıp giden o şeyin iki karanlık yüzünden ibaret. Bu oyunun adı: öteki kişi.
Bekleme içindeyken insanlar da, nesneler de siliniyor kişinin gözünden. Aralarından geçersiniz, dokunursunuz onlara; ama aslında yokturlar, gerçekten yokturlar.
Hayatımı hesaba katmadan mutluluğum şimdiki gibi olabilir mi? Mutluluğum olmasa hayatım böyle bir hayat olabilir mi?
Hayatla mutluluk at başı gidemezler mi acaba?