Bu devrimin karakteri hakkında bir şeyler söylemek, bir şeyler anlamak, bir mesaj çıkarmak gerekirse eğer siyahi bir köle olan Habeşli Bilal'in İslam'la birlikte nasıl bir misyon yüklendiğine cahiliye döneminde eşkıyalık yapan, yol kesen, soygun ve talanın gölgesinde çok kötü bir şöhrete sahip olan Gıfarlı Cündep bin Cünade’nin nasıl devrimci bir kişiliğe bürünüp Ebuzer olduğuna, kendi kızını diri diri toprağa gömebilecek kadar insanlığını kaybetmiş bir Ömer’in nasıl adaletin sembol ismi haline geldiğine, Peygamber ocağında, onun rahle-i tedrisatında ilmin kapısı olan Ali’nin nasıl büyük bir devrimci olduğuna bakmak yeterlidir. Evet bir davayı büyük yapan, bir öğreiyi benzerlerinden ayıran şey o, öğretinin yetiştirdiği insan kalitesinde aranmalarıdır. Hiç şüphesiz Muhammed aleyhisselamın lider kişiliği, karizması, insani ilişkileri bu insanlar üzerinde etkiliydi, ama bu insanları büyük bir davanın erleri yapan, onları evrenselleştiren, çağları aşıp bugünlere taşıyan şey hiç kuşkusuz vahyin ruhlar üzerindeki değiştirici, dönüştürücü etkisiydi. Vahiy bütün ezilmişlerin dilinden konuşuyordu, onlara sesleniyoruz ki, yeryüzünde ezilip horlananlara bağışta bulanalım, onları önderler yapalım, onları mirasçılar haline getirelim.” (Kasas, 28/5).
