Bertolt Brecht, tiyatro dünyasının eşsiz oyun yazarlarından birisidir zannımca. Yazdıklarının okunması da izlenmesi de harikulade bir zevktir. Çünkü gerçeğin yüzünü her daim yansıtır bir noktada. Yüzeyselliğinin derinliğini, kısalığının anlam karmaşasını her eserinde hissettiriyor biz okurlarına o sebeple her satırda.
Bu oyunda ise halk arasındaki sınıflaşmanın, burjuvaların kayrılmasının, alt sınıfın sebepsizce ezilmesinin ve olayların her bir birey tarafından nasıl anlaşıldığını minik ironik dokunuşlar ve zıtlıklar ile sessizce sunmaktadır.
Okurken sık sık düşündüğüm şey ise şudur ki; tarihe dönüp bakmak bir basmakalıp olmuş günümüzde, bazı şeyleri çok çabuk kabullenip unutur ve üstünü örter olmuşuz. Oysa, tarihin uçsuz bucaksız sularında olduğu gibi günümüzde de gerçeğin her yanından bakmak gerekir hayata. Görmek kadar anlamak anlamlandırmak gerekir onu.
Oyunun en sevdiğim yanı ise toplumsal değerlerin sıklıkla hem karakterlere hem de biz okuyuculara (benim vicdan adını verdiğim) iç ses korosunun araya girmesi ile hatırlatılması oldu. Ayrıca fark ettim ki aslında okurken izlememize imkan kılacak muazzam bir zemin hazırlamış yazar.
Kısa ama tokat gibi bir oyun kısaca. Zevkine varmanızı tavsiye ederim kitap dostları, biraz daha anlamlandırmak için hayatınızı…
Meraklısı varsa, buyrun alıntılara;
#147566948#147567324#147570511#147591592#147565768
