Belki de... Yalnız kaldığı zaman, kendisini, tümüyle acının derinliklerine bıraktığı için, insan içine çıktığında neşeli davranabilecek kadar rahatlıyordu.
"...Bir de kutuya konmuş bir rüzgar gibi
bir şeylerin arasına saklanmış öyle verilen
gelecek zamanı
koysalardı önümüze
acaba hangi ufacık yelkenliyi
alıp avuçlarımıza
esirgeyip kendimizi
o
rüzgarı dener miydik
unutup başıboş sonsuz denizi?"