Bizans Döneminde Anadolu Gönderileri
Bizans Döneminde Anadolu kitaplarını, Bizans Döneminde Anadolu sözleri ve alıntılarını, Bizans Döneminde Anadolu yazarlarını, Bizans Döneminde Anadolu yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
I. Nikeforos (802-811) tebası için faiz ile para alıp vermeyi yasaklayarak faiz alma hakkını sadece devlete vermişti. Ancak bu yasak ahlaki kaygılardan çok, para ticaretini devlet tekeline vermek ve borçlanmalara alışılmamış yükseklikte bir faiz haddi uygulayarak devlete gelir sağlamakla ilişkiliydi.
Ortalama bir Bizanslı, hayatının sorunlu dönemlerinde ya da yaşlandığı zaman sığınabileceği, öldüğünde de gömülebileceği kendi manastırını kurmak istiyordu. Bu nedenle Bizanslılar için bir sosyal kurum haline gelen manastırları kanunlar yoluyla da olsa kontrol altına almak neredeyse imkansızdı.
Devletin askeri ve malî yönden sürükleyici gücü olan küçük arazili özgür köylülere ait olan mülkler büyük toprak sahiplerinin hırsından korundukça Bizans devleti güçlü kalmaya devam etti.
Bizans İmparatorluğu'nda nüfusun çoğunluğunu ve devletin taşıyıcı gücünü oluşturan grup kırsal alanlarda yaşayan küçük köylülüktü. Devletin kaderini belirleyen de yine aynı grubun iktisadi durumu ve bu grubu ele geçirmek için devlet ile büyük toprak sahipleri arasında yapılan mücadele oldu.
Ceza hukukunda Hıristiyanlığın etkisi ile ölüm cezası yerine daha "insancıl" olan uzuv kesme cezası getirilmişti. Iustinianos hukukunda bilinmeyen uzuv kesme cezası 8. yüzyıla gelindiğinde yaygın halde uygulanıyordu. Ölüm cezası ise III. Leon'dan (717-741) sonra vatana ihanet, düşmana sığınma, cinayet ve doğal olmayan cinsel ilişki gibi suçlara veriliyordu.
Ortodoks inancın reddedilmesi, Konstantinopolis kilisesinin ve onun koruyucusu olan devlet otoritesinin meşruiyetinin sarsılması demekti. Bizans imparatorlarının sapkın hareketlere şiddetle karşı koymalarının en önemli nedeni buydu.
Tanrının ve imparatorun gücü arasında bir ayırım görülmüyor, çünkü imparatorun gücü Tanrı'dan kaynaklanıyor ve Tanrı ona yol gösteriyordu.
İmparator Tanrı’nın yeryüzündeki temsilcisiydi; hükümdarlık yetkisi ona doğrudan Tanrı tarafından verilmişti; o, Tanrı’nın taçlandırdığı (theostefes) kişiydi.
Kut inancıKitabı okudu
Hiç bu açıdan düşünmemiştim
Hadımlar çocuk sahibi olamadıkları için kuşaktan kuşağa aktarılacak bir kalıtsal görev ve servet edinme eğiliminden uzak oluyor, böylece devlet bakımından mükemmel birer hizmetkâr olacakları düşünülüyordu.
Helenler M.S. 212'ye kadar Roma vatandaşı olarak kabul edilmiyorlardı. Helenler için Roma imparatoru, kurtarıcıları ve barbar akınlarından koruyucuları; Romalılar ise imparatorun nezareti altında kendilerini koruyan ve yöneten bir üst sınıftı.
Helenistik dönem fikirlerine göre çeşitli insan kültürleri aslında bütün insanlığa ait olan tek ve aynı gerçeğin değişik şekillerde ifadesiydi.
Doğu dünyasında "millet” bilinmeyen bir kavramdı. Eski doğu devletlerinin hâkimiyetleri, istila edenlerin hâkim tabakayı oluşturmasıyla belirli bir kavmin diğerlerine üstünlük sağlaması şeklinde görülüyordu. Fakat kralın iradesi, yönetimi altındaki kavimlere mensup olan değişik kökenli kimseleri de bu hâkim tabaka içine alıyor ve bu şekilde hâkim tabakanın varsa belirli bir etnik kökene bağlı kültürel birlikleri bozuluyordu.
Yerli halk Helen tarzı hayatı seçip seçmemekte tamamen serbestti. Bir yabancı Pers olamıyordu ama bir Pers Helence ve Helen geleneğini benimsediğinde bir polisin vatandaşı olabiliyordu. Helenleşmek yerli unsurlar için bu nedenle çekiciydi. Orduda ve sivil hizmetlerde görev alma ve çeşitli konularda fırsatlar yakalayabilme ancak Helenleştikten sonra mümkün oluyordu.