Birinci seçenekte karar kıldım: Beklemek.
Aslında bu, seçenekler arasında en zor olanıdır. Çünkü alttan alta kafayı meşgul eder. Yıpratıcı olabilir. Tamamen unutup, kenara koyup beklemek ise zaten beklemek sayılmazdı. Kafamda kalacaktı, ancak gündelik işlerin de yürümesi lazımdı..