Günlük hayatta yalnızım ruhen ve kalben İnsanların çoğuyla anlaşamıyorum genellikle kendi kurduğum dünyadaki karakterlerle içten konuşuyorum onları görmüyorum ama hissediyorum çünkü yalnızım, derdimi hiç kimseye anlatamıyorum. Gün içerisinde yaşadığım çok şey bana ağır geliyor. Bir gün kitap fuarı açılmıştı ve benim gözüme iliştin ismin çok cazibeliydi öylesine aldım koydum poşete ve seni kitaplığıma koydum Hiç bir şekilde aramadım ve sormadım seni bir gün gözüme iliştin tam çaresiz bir anda bulup okudum seni. İlk sayfaların bağımlılık yapıyordu son sayfalarına gelince kendimi gördüm. Seninle aynı durumdayım senin gibi benimde hayali karakterlerim var. Araştırmaya başladım goguldan makale okuyorum. Ama biliyormusun : hiç kimse beni anlamıyor inan hiç kimse beni anlamıyor.

Bütün Pencereler Birer Yalnızlıktır Anlayamıyorlar gerçekten çok farklıyım görüntüleri gibi değilim... Okuduğum kitabın son sayfasında yazılan ve benim hoşuma giden bir alıntıyı sizinle paylaşmak istiyorum Çaresiz, yalnız kalmayın ve hayatınızdaki hiç kimseyi yalnız bırakmayın. Yalnızlık çaresizliği, çareszlk kmesizliği kimsesizlik şizofreniyi doğurur