Cadı Tohumu
Margaret AtwoodSözler ve Alıntılar
hesabımı kapatıp açtıktan sonra düşündüğüm
Ortadan kaybolmanın kolay olduğunu, bunun dünyanın hiç umurunda olmayacağını keşfetmesi fazla zaman almadı.
Uzun zaman öncesinde kalan bu çabalarında yoğun bir çaresizlik vardı, ama en büyük sanat özünde çaresizlik taşımaz mıydı? Sanat daima ölüme karşı bir meydan okuma değil miydi? Uçurumun dibindeken kafa tutan bir orta parmak değil miydi?
Sayfa 30
Dünya yüzünde hâlâ yürüyor ve nefes alıyor, yiyip içiyor ve sıçıyor olma ayrıcalığın asgari bedeli, devlete ödemek zorunda olduğum vergiler, diye düşündü kızgınlıkla...
"Ben asla sinirlenmem!" Diye bağırdı Felix.
Böyle bir acıyla nasıl başa çıkılır? Ufuk çizgisinde kaynayan muazzam bir kara bulut gibiydi bu istırap. Hayır, korkunç bir kar fırtınası gibiydi. Yok, kelimelerle anlatabileceği bir şey değildi. Yüzleşemiyordu acısıyla. Onu dönüştürmek zorundaydı veya en azından etrafını bir duvarla çevirip hapsetmeliydi...