Sanki bir balondum da, birisi balonun ucunu durmadan büküyordu. Ucu büküldükçe balon gittikçe küçülüyor, derim habire giriliyordu. Neredeyse patlayacaktım.
Sanki demirden bir giysinin içindeydim de, birisi bir birayı durmadan çeviriyordu. Vidanın her döndürülüşünde demir giyisi biraz daha küçülüyordu; sıkılan bir portakal gibi sıkışıp eziliyordum, iki yanımdan sular akıyordu sanki.
Sayfa 117 - Can Çocuk