Taşa yüklenecek duygunun da bir sınırı olmalı. Gün gelir taş sizi yontmaya başlar ve kuntlaşan yüreğinizin o ekmek kadar su kadar elzem olan duyarlıktan hızla uzaklaşmakta olduğuna acıyla tanıklık edersiniz. Ah, belki de hiçbir yapıt hiçbir zaman aşmamalı bir insanı.