Çatalhöyük kazısını 1993-2018 yılları arasında yürüten arkeolog Ian Hodder bu kapsamlı inceleme kitabının yazarı.
Birçok fotoğraf, tablo, grafik ve illüstrasyondan faydalanılması daha önce Çatalhöyük’te bulunmamış ya da eserleri müzelerde görmemiş kişiler için bu kitabı okunaklı kılıyor. Açıkçası Çatalhöyük’ü yakın zamanda ziyaret etmiş biri olarak tavsiyem önce kitabı okuyup, o dönemin ruhuna bürünüp sonrasında bu esrarengiz ören yerini gezmeniz.
Kitap boyunca insanların toplumsal bağlarını ve ben algılarını tartışıp, neden o yöreyi seçtiklerini, hayvanları ve bitkileri evcilleştirmenin nasıl gerçekleştiğini, inançlarını ve geleneklerini birçok uzmandan alıntılarla öğreniyoruz. Kitabın son sözünde de bir sürprizin sizi beklediğini söylemeliyim.
Değinmek istediğim en önemli konu ise kitabın bana çağrıştırdıkları hakkında. Genellikle taş devri insanlarından “ilkel” olarak bahsedildiğini duyuyoruz. Fakat geliştirdikleri mimari, ekonomik ve sosyal düzenler bize halk dilindeki ilkellikten çok, dönemine göre çok gelişmiş bir zihin ve pratik sunuyor.
Bugün silahsız, barınaksız, yiyeceksiz, kıyafetsiz ve teknolojisiz bir şekilde doğanın ortasına bırakılsak muhtemelen “gelişmiş” neokorteksimiz kendini çaresiz hissedecektir. Bu sebeple ilkokuldan itibaren bize öğretilen tarih kronolojisinde kopukluklar ve eksiklikler olduğunu keşfediyorum.
Sonuç olarak, Leoparın Öyküsü bizi heyecanlandıracak ve şaşırtacak gizlere sahip, anlatımıyla da akıcı ilerleyen bir kaynak. Keyifli okumalar diliyorum.
