Cennetin Doğusu
John SteinbeckCennetin Doğusu Gönderileri
Cennetin Doğusu kitaplarını, Cennetin Doğusu sözleri ve alıntılarını, Cennetin Doğusu yazarlarını, Cennetin Doğusu yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Bir çocuğun kapılabileceği en müthiş korku, sevilmemek korkusudur, reddedilmek, cehennem korkusudur. Sanırım, dünyada herkes, reddedilmeyi çok az tatmıştır. Reddedilmek, öfke doğurur. Öfke öç alma duygusunu, öç alma da suçu getirir işte, insanlığın öyküsü budur. Bence, reddedilmek olmasaydı insan bu durumda olmazdı. Belki de çılgınlar daha azalırdı. Bu kadar çok hapishane olmazdı. Her şey bu öyküde-başlangıç, ilk adım. Özlediği sevgiden yoksun bırakılan bir çocuk, kediyi tekmeler, suçunu gizler. Bir başkası çalar, parayla kendisini sevdireceğini sanır. Bir üçüncüsü dünyayı fetheder -hep suç, öç alma, daha çok suç. İnsan, yalnızca suçlu bir hayvandır.
Sayfa 307 - Remzi KitabeviKitabı okudu
İnsanlar arasındaki tehlikeli ve incelik gerektiren ilişkilerde acele etmek, başarılı bir sonuca varmayı büyük ölçüde önler. İnsanlar, çoğu zaman acele etmeleri yüzünden tökezlerler. Zor ve ince bir işin üstesinden gelmek isteyen biri, önce varacağı sonucu iyice gözden geçirmelidir. Bu sonucu gerçekten istiyorsa, artık onu bütünüyle unutup bir yana bırakmalı ve bütün gücünü, amaca varacak araçlara vermelidir. Bu yöntemle, kuşku, acele ya da korku yüzünden yanlış bir davranışta bulunmaktan kurtulabilir. Ama bunu da pek az insan becerebilir.
Sayfa 274 - Remzi KitabeviKitabı okudu
Sessizlik bazen çok daha fazla şey anlatır.
Sayfa 200 - Remzi KitabeviKitabı okudu
Dünyada büyük bir gerginlik var, kopma noktasına yaklaşan bir gerginlik. İnsanlar mutsuz, kafaları karmakarışık.
Böyle bir zamanda, insanın kendine şu soruları sorması bana doğru ve gerekli görünüyor: Neye inanıyorum ben? Ne uğruna dövüşmeliyim, neye karşı dövüşmeliyim?
Sayfa 155 - Remzi KitabeviKitabı okudu
Bu çürümüş yüzyılın canı cehenneme...
Sayfa 152 - Remzi KitabeviKitabı okudu
Dünya değişiyordu çünkü, gittikçe yok olan erdemle birlikte tadı da kaçıyordu. Çürümeye başlayan bu dünyanın her yerini kaygılar sarmıştı. Ne terbiye kalmıştı, ne huzur, ne de güzellik. Hanımefendiler artık hanımefendi değillerdi, er sözüne de güven olmuyordu artık.
Bir zamanlar, ceketler hep ilikli dururdu, ama kaybolan yalnız bu değildi, insanın özgürlüğü de gidiyordu elden. Çocukluk çağı bile o kadar güzel değildi artık. Nerede o eski çocukluk günleri! Bir zamanlar, eski pabuçlardan kesilerek yapılmış sapanların içine koyup atmak için şöyle aşınmış, yassı bir taş bulmaktan başka kaygısı olmazdı çocukların. Şimdi ne o taşlar kalmıştı, ne de hayatın o yalın güzelliği.
Sayfa 151 - Remzi KitabeviKitabı okudu
İnsan kafasındaki zaman kavramı, garip ve çelişik bir konudur. Olaysız ve tekdüze geçen zaman, insana, bitmez tükenmez gibi gelir diye düşünülür. Akla yakın olan da budur, ama gerçek öyle değildir. Asıl durgun, olaysız günler hemen geçiverir. İlgiyle beneklenen, trajik olaylarla hırpalanan, sevinçle çatlayan anlar, belleklerde derin izler bırakır. Gerçeğin böyle olduğunu, düşününce siz de kabul edersiniz. Olaysız geçen zamanın bağlanacağı nirengiler yoktur. Hiç ile hiç arasında geçen zaman, zaman değildir.
Sayfa 69 - Remzi KitabeviKitabı okudu
Büyük bir olayın gidişatı tarihin akışını da saptırabilir, ama belki de her olay, yolda giderken ayağımıza takılan bir taş, güzel bir kız karşısında kesilen soluk ya da bahçede toprağın sıyırdığı bir tırnak da kendi çapında aynı işi görür.
Sayfa 45 - Remzi KitabeviKitabı okudu
İnsan karşındakine, ölümden önce sığınabileceği bir kaçış noktası mutlaka bırakmalıdır.
Sayfa 36 - Remzi KitabeviKitabı okudu
Bir çocuk büyüklerinin kusurlarını ilk yakalayışında, küçük kafası, büyüklerin hiç de öyle tanrısal zekâları bulunmadığını, kararlarının her zaman akıllıca, düşündüklerinin her zaman gerçek olmadığını, her zaman dürüst davranmadıklarını anlayınca, dünyası yıkılır, paramparça olur. Tapılan tanrılar devrilir, bütün güvenlik yok olur.
Sayfa 28 - Remzi KitabeviKitabı okudu