Cennetin Hırsız Melekleri
Jerry SpinelliCennetin Hırsız Melekleri Gönderileri
Cennetin Hırsız Melekleri kitaplarını, Cennetin Hırsız Melekleri sözleri ve alıntılarını, Cennetin Hırsız Melekleri yazarlarını, Cennetin Hırsız Melekleri yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
“Gerçek melekleri neden göremiyoruz?” “ Çünkü onlar insanların içinde saklanıyorlar. Senin içinde de bir tane var.”
* Tata, mutluluk nedir ?
- Hiç portakal yedin mi ?
* Hayır, ama duydum. Portakallar gerçek midir ?
- Önemli değil. Hiç üşüdükten sonra ısındığın oldu mu ?
* Evet! Mutluluk bu mudur ?
Gülümsedi.
- Mutluluk budur.
Bir dakika sonra Janina’yı gördüm. Bir caddenin köşesindeydi, hiç kıpırdamadan duruyordu, yiyecek çuvalını hemen yanma yere bırakmıştı; saklanmaya çalışmıyordu bile. Seslenmek istemedim. Arkadan sessizce yaklaştım. Kıpırdamıyordu. Bir şeye bakıyor gibiydi. Yukarı bakıyordu. Ve sonra gördüm. Ampulü uzun zamandır ışıldamayan bir sokak lambasının demirine asılı bedeni gördüm. Boynundan asılmıştı.
Asılı bir bedenin Janina’yı neden durdurduğunu merak ettim. Bu, gördüğü ilk beden değildi. Ölüm bize yaşam kadar tanıdıktı. Hâlâ nefes alan, yürüyen o insanlar bile sanki binlerinin kendilerine ölü olduklarını söylemesini bekliyor gibiydiler.
"Sen meleklere inanıyor musun ?"
"Ben ekmeğe inanıyorum "
“Portakalın tadı nasıldır?” diye sordum.
Gözlerini kapattı. “Hiçbir şeyin tadına benzemez.”
“Neye benzer?”
“Batmak üzere olan küçük bir güneş gibidir."
İçgüdülerim cesur ve ele geçmez olmamı söylüyordu, ama sinsi ve aldatıcı davranmak da zevk veriyordu bana.
Başladığımız yere döndüğümüzde gökyüzü griydi, yıldızlar parlaklıklarını yitiriyorlardı. Gün doğuyordu ve biz Cennet'te sıkışıp kalmıştık.
Bir nedenle, Uri yanımda olduğu zaman, yanımda olmadığı zamanlardan çok daha özgür bir biçimde aptalca ve salakça davranabileceğimi hissediyordum.
Yaşayanların gözlerinin ardında meleklerin saklandığına inanıyordum, bekliyorlardı. Melekler ve kargalar birbirlerinin yanından geçiyorlardı; biri gidiyor, öbürü geliyordu.
" Binlerce trene bindim. Hiçbiri beni Janina' ya götürmedi."
Bir gece halının altında yatarken, “Biz yokuz,” dedi Ferdi.
Uri, "Bizi aç bırakıryorlar," diyordu.
"Neden?" diye sordum.
"Bizden kurtulmak için. Bizi öldürmek için," dedi Enos.
"Ne diye bizi vurup öldürmüyorlar?" dedim.
Enos at gibi kişnedi. "Kurşuna para harcamamak için."
Ben bir çılgın olarak doğdum. Bütün dünya delirdiğinde, ben buna hazırdım. İşte bu sayede hayatta kaldım.
" Bir gün, hayatta kalmanı sağlamak için, seni öldürmek zorunda kalacağım."