“Yalnız değilsin… dedi kalbim. İlk değilmiş bu.Büyük babamın ve annemin düştüğü tuzağa savrulmuşum.Babam Âdem’in kaderine yazılmış adım.Ben kendime zulmetmek üzere doğmuşum.Yokmuş başka yaşama seçeneğim.Annem Havva’nın göğsünden emmişim pişmanlığın acı sütünü.Yokmuş başka gıdam.Nasibime razı olmalıyım.Bu benim sofram.Boğaza duran bir taam ve elemli tatmalar… “
Sayfa 16 - Muhit Kitap