Cehennemde azabın en hafifine maruz kalan kişi, kendini en ağır azabın muhatabı sanırmış! Ben de yaşadığım hayatı cehennem sanıyordum ta ki onları tanıyana kadar. Biliyordum bilmesine, büyüklerimden bunu çok duymuştum da insan yaşamadan idrak edemiyor işte. Verilenlerin kıymetini bilmek öyle sözle değil; yaşayarak, idrak ederek, kabul ederek, tevekkül ederek en önemlisi, sabrederek oluyormuş.
Öğrendim!
Asla en dipteyim demeyeceğim artık. En dip diye bir yer yok, herkes için mutlaka daha dip ve daha dipte olan birileri var. Bu bir kavram karmaşası değil, hani derler ya Allah insana taşıyamayacağı yük yüklemez diye, tam da bu kelimenin karşılığı.
Öğrendim!
Geriye tadını çıkarmak kaldı eldekilerin. Verilenle yetinmek, verilmeyen için hayatı zorlayıp ıskalamamak gerek! Sahip olduklarınıza sarılın ve asla ah keşke demeyin. Eğer derseniz siz de öğrenmek zorunda kalacaksınız.
Nasıl mı?
Bunun bir cevabı yok. Hayat herkesin dersini farklı şekilde veriyor.
Herkes er ya da geç öğrenecek…
Çünkü herkes mutlaka ah keşke der.
