Kimi zaman bu kara parmaklıkların önünde durur, düşünürüm. Ruhumda saklı duran anılar birdenbire canlanır ve içimden acı ama gerçek olan şu sözleri tekrarlarım: "Tanrı, arkalarından sonsuza kadar onların yokluğunun yasını tutayım ve acılarını çekeyim diye mi bu iki sevgili varlıkta beni birleştirdi, bütünleştirdi?