Sözler ve Alıntılar
Ötedeki o ise, Mönchsberg’in taşlı basamaklarından aşağıya yürüdü,
Çehresinde mavi bir gülümseme, daha sessiz çocukluk çağı içinde
Tuhaf biçimde kozalaştı ve öldü.
[Jener aber ging die steinernen Stufen des Mönchsbergs hinab,
Ein blaues Lächeln im Antlitz und seltsam verpuppt
In seine stillere Kindheit und starb.]
Bu şiir, “Vaktinden-Önce-Ölen’e / An einen Frühverstorbenen” (135) başlığını taşımaktadır. O vaktinden-öncelik içine ölmüştür. Bu sebeple ona, “körpe
ceset / der zarte Leichnam” (105, 146 vb.) denmektedir: yaban›n her şeyi yakıp
kavuran niteliklerini sessizce koruyan o çocukluk çağına kefenlenmiş olarak.
Vakitsizce ölen, bu sebeple, “soğukluğun karanlık sureti / die dunkle Gestalt
der Kühle” olarak görünür
