Cogito - Sayı 77 Gönderileri
Cogito - Sayı 77 kitaplarını, Cogito - Sayı 77 sözleri ve alıntılarını, Cogito - Sayı 77 yazarlarını, Cogito - Sayı 77 yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Sanat, Aristoteles için devlete hizmet ettiği/edebildiği ölçüde sanattır. Hatta bu hizmetin gerçekleştirilme ölçüsü onun ne derece sanat olduğunu belirler.
Olası olan olanaksız şeyler, inandırıcı olmayan olanaklı şeylere tercih edilmelidir. İnandırmayan gerçek, olası olan kurgunun yanında acizdir.
Antik Yunan'da kadınların siyasete aktif katılımları ancak Platon'un Devlet'i gibi ütopyalarda görülebilecek ya da Aristophanes' in komedilerinde karşılaşılabilecek bir şeydi.
Aristoteles vatandaşlık tanımını yaparken vatandaşları tam anlamıyla vatandaşlar ve
bir anlamda vatandaşlar olmak üzere ikiye ayırır. Bu ayrımın yapıldığı bölümde, bırakın tam anlamıyla vatandaş sayılmayı, bir anlamda vatandaş olarak bile kadınların esamisi okunmaz. Nitekim Antik Yunan politik hayatında da kadınların ne yeri ne de bir rolü vardı.
Erdemleri ikiye ayıran Aristoteles, "kimi erdemlere düşünce erdemleri (dianoetike), kimine de karakter erdemleri (etike)" demektedir. Buna göre adalet bir karakter erdemidir.
Kendine egemen olmayan kişi tercihle değil, arzuyla davranır; oysa kendine egemen olan kişi tersine, arzuyla değil, tercihle davranır. Arzu tercihe ters düşebilir, oysa arzu arzuya ters düşmez.
Aristoteles insanın kendinden başka bir şey olmayı seçmesini onaylamadığı gibi bunu bir çeşit intihar olarak da görür.
Hiç kuşkusuz 'tek kişiyi' mutlu saymak oldukça tuhaf olacaktır. Nitekim hiç kimse dünyadaki her şeye sahip olmayı tek başına olma koşuluyla seçmez. Çünkü insan sosyal/politik bir varlıktır ve o doğası gereği birlikte yaşamaya yönelir.O nedenle, mutlu insan bile diğerleriyle yaşar.
Doğa, işlevini sürdürmeyen ve amacını gerçeklestirmeyen şeyi alr. Bu bakımdan
toplum bireyden önce gelir. Çünkü konuşmanın/tartışmanın/sözlü iletişimin olmadığı bir toplumda tekil varlık olarak birey, insan değildir. Ve bir toplumun parçası olmak istemeyen, ona katılma arzusundan vazgeçen biri ya bir canavardır/hayvandır veya Tanrıdır; ama asla insan değildir.
Aristoteles'e göre kör bir insan sağır ve dilsiz olandan daha zeki olabilir. Çünkü düşünmeyi yeşerten dil olduğu gibi dili de yeşerten elbette düşünmedir.