Bu kitabı yazarken, şimdi ancak rüyalarımda rastladığım birbirinden güzel insanlarla görüştüm, onlarla sohbet ettim, hem de yüz yüze. Hayatımı bir kez daha yaşadım sanki.
Kitabı kapatıp geriye baktığımda, en net gördüğüm şey dünyanın faniliği. Çocukluğumu yaşarken güzel bulduğum şeyler, gerçekten de güzel olan dereler veırmaklar, birbiri ardınca ölüm gitmişler bu dünyadan. Bir daha geri dönmemek, İnşaallah Cennet'te akmak üzere...
Uçurtma uçurduğumuz yeşil ovalar, hep birlikte piknik yapıp gezdiğimiz tepeler, kızrım kızrım derelerle serinleyen ormanlar; sanki müthiş bir depremle beton blokların altına gömülmüşler. O baki diyarda tekrar yeşermek duasıyla....
Sevdiğim insanlarsa, belki onda dokuzu, başta gül kokulu Resul olmak üzere kabrin öte yanına göç etmişler. Kalanlar da yüzlerini oraya çevirmişler.
(Arka Kapak)