Çukur
Andrey PlatonovÇukur Gönderileri
Çukur kitaplarını, Çukur sözleri ve alıntılarını, Çukur yazarlarını, Çukur yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Sanki birini yitirmişim de kesinlikle bulamıyormuşum duygusuna kapılıyorum...
Bize şeyleri bütün olarak anlatmadılar ya da özünde ne olduklarını.
"İnşaatlar çoğalırken, yaşamlarının idraki içinde olan insanlar azalmaz mı?" diye düşünen Voşçov, buna inanmaya cesaret edemedi. "Evi insan inşa ediyor, kendiyse perişan olup gidiyor. Kim yaşayacak o zaman?" Voşçov yürürken endişeyle bunları düşünüyordu.
Sanki biri ya da birileri, güven duygusunu içimizden çekip almış ve bu duyguyu bir şekilde kendine mal etmişti.
Herkes bu dünyada hiçbir şeyin farkına varmadan yaşıyor ve her şeye katlanıyor.
Voşçov kuru yaprağı dikkatlice yerden aldı ve dertlerin ve bilinmezliğin çeşit çeşit
maddelerini sakladığı torbasının gizli bölümüne koydu. "Sen hayatın anlamını bilmiyordun," dedi Voşçov, ilgi ve merhametin pintiliğiyle*
"Yat burada, niçin yaşadığını ve öldüğünü
öğreneceğim. Değil mi ki sen kimseye gerekli değilsin, tüm dünyanın içinde beyhude yuvarlanıp duracaksın, o halde seni ben koruyacağım ve unutmayacağım."
*Bir şeyi koruma, gözetme isteği, ilgi ve yakınlık gösterme anlamında. (ç.n.)
...bir süre sonra yaşamından kuşku duymaya, gerçeklikten yoksun bedeninin güçsüzlüğünü hissetmeye başladı.
Dünyanın tam düzeneğinin ve peşinden gitmesi gereken şeyin ne olduğunu bilemeyerek yolda ilerlemeye çalışmıyor,
adım atamıyordu.
"Onların bedenleri şimdi otomatik olarak gezinip duruyor. Onlar nesnelerin özünü hissetmiyorlar."
"Nesnelerin özünü neden hissetmiyorsunuz?" diye sordu Voşçov pencereye dönerek. "Evinizde küçücük bir çocuk yaşıyor, sizlerse küfürleşiyorsunuz. Oysa o, tüm dünyayı bütünlemek için doğmuştu."
"Yaşlı bir ağaç aydınlık havanın içinde kendiliğinden bitmişti
Sosyalizmin gelecekteki mutluluk evini inşa etmek için temel çukuru kazan ve çok ağır koşullarda çalışan bu işçiler, yalnızca geleceğe inanan, geçmişi tümüyle belleklerinden silen, yaşamları yalnızca kazmakla, yemek yemekle ve uyumakla geçen bu insanlar, ruhsal ve fiziksel olarak biçim değiştirir ve sonunda insanlıktan çıkarak farklı bir varlığa dönüşürler.
Çevresinde geceler ve gündüzler çok bulanık, yararsız ve boştu
Düşünmek ya da duygulanmak için bile durmuyordu, başka türlü nasıl yaşayacağını bilmiyordu
"İnşaatlar çoğalırken, yaşamlarının idraki içinde olan insanlar azalmaz mı?"