“ Yıkılmış. Dökülmüş. Perperişan kalmış. Yeşili solmuş. Suyu kurumuş. Toprağı çatlamış . Çalınmış , çırpılmış , toz duman olmuş. Dalı kırılmış, boynu bükülmüş. Yetim kalmış , öksüz kalmış. Ortada kalmış .
Bu muydu beklenilen ?
İçinden hiç yalnızlık geçmeyen günlerdi beklenilen . Kardeşlik . Bakımlı çocuk yüzleri . Kızlı erkekli gençler. Sevinçler, güleç yüzler .
Unutulmuş.
Türkiye’yi özlüyorum.”
Sayfa 49