Modern Kürt edebiyatının roman mecrasındaki en özgün isimlerinden biri, hiç kuşkusuz Bavê Nazê'dir. Kendine özgü dili ve anlatım biçimiyle Bavê Nazê, eski Sovyetlerden devraldığı sosyalist gerçekçi dokunuşları ve katı eleştirelliğiyle, Kürt toplumundaki kaymalara -sermaye, devrim, aşk, ihanet arasında bocalayan yeni yaşam biçimleri- işaret etmektedir. Yazarın daha önce Lîs Yayınevi tarafından çıkmış Miriyê Heram (Haram Ölü, 2009) romanı, yeni romanı Dara Pelweşiyayî (Yaprakları Dökülmüş Ağaç, 2010) ile birlikte ele alındığında -ki bu gereklidir- Nazê'nin okuyucuya vermek istediği asıl ileti, yanlış okumalara kurban gitmeyecektir. Anımsatalım, Miriyê Heram'da Stalinist polit-büro örgütlenme biçiminin toplum ve birey nezdindeki kırılma noktaları, romanın baş aktörlerinden biri olan Feylesofê Serxweş (Sarhoş Filozof) üzerinden, son derece yakıcı bir anlatımla verilmişti. Nazê, Kürt diliyle ilgili hatırı sayılır araştırma ve incelemelerine rağmen dil tutuculuğuna kapılmamış, dilin elastik yapısından sonuna değin yararlanmıştı adı geçen romanında. Dara Pelweşiyayî de ise, bu dilsel rahatlığı yazarın roman kahramanı Şêrzad üzerinden sürdürdüğüne tanık oluyoruz, ancak aynı zamanda bir "rahatsızlık destanı" okuyoruz içimiz burkularak. Her iki kurguda da asıl meselenin "politika" olduğunu biliyoruz ve Şêrzad'ın kurtarılmış olduğu söylenen bir bölgede, peşinden sürüklediği aşkıyla birlikte sil baştan zincire vurulduğunu görüyoruz.
Dara Pelweşiyayî, Bavê Nazê'nin okunması elzem romanlarından biri.
