Kitabı okurken, İmâm'ın bazı sözleri çok ilgimi çekti. Bayağı cüretkar çıkışları filan var. İşte bu kitapta teşkilatın yapısı, misyonu, gayesi, amacı vesaire bunlardan bahsediyordu. Bunların çizgileri çok belli idi ve sürekli şunu ifade ediyordu: gittikleri yolun Allah'ın ﷻ, Rasûlullah'ın ﷺ ve selefin yolu olduğunu, doğru yol olduğunu söyleyip duruken sürekli ayetlere dayandırdığı bir teşkilattı. Diyordum ki, çok garip ya nasıl bu kadar emin bir şekilde dosdoğru yol olduğuna inanabilir ki ihvânın, çünkü insan eli sonuçta. Ama sonra kitabı okumaya devam ederken, hiçbir yerinde ne misyon ne gaye ne amaç ne yöntem ne yapı noktasında bahsettiği her şey aslında İslâm'ın bize anlattığı şeye aykırı idi. Hiçbir taassubi bir yanı, yüceltme, hiçbir yeri kınama ve cerh etme yoktu yapı itibaren. Yani İmâm'ın adını koyduğu şey sadece isimden ibaretmiş, zaten İslâm'dı. Adam sadece İslâm'ın hakikatlerini, onun yolunu yöntemini anlatıyordu. Adam yetiştirirken de bu şuura sahip adamlar yetiştiriyordu. Cemaat adamı, İslâm adamı, Sünnet adamı, cihâd adamı yetiştiriyordu. Müslüman Kardeşler adamı değil... O sebepten daha da fazla sevdim İmâm'ı. He evet, İmâm'ın da hataları vardı elbet ama insan olduğu için. Söylediklerinde hiç hata bulamadım çünkü Kur'ân ve sünnet dışında hiç bir şey bulamadım.
.
