De Profundis
Oscar WildeDe Profundis Gönderileri
De Profundis kitaplarını, De Profundis sözleri ve alıntılarını, De Profundis yazarlarını, De Profundis yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Toplum bireyi müthiş cezalara çarptırma hakkını kendinde bulur; ama kötülüklerin en büyüğü olan sığlık, yaptığını anlamasına engel olur. Bireyin cezası bittiğinde onu tek başına bırakır; yani bireye karşı en önemli sorumluluğunun başladığı noktada, onu terk eder. Aslında kendi eylemlerinden utanır ve nasıl insan borcunu ödemediği alacaklıdan, onarılmaz biçimde incittiği kişiden kaçarsa toplum da cezalandırdığı bireyden kaçar. Ben diyorum ki, ben çektiğim acıyı anlıyorsam “toplum” da bana verdiği cezayı anlamalı, karşılıklı nefret ve şiddet ortadan kalkmalı.
Körlük öyle bir noktaya gelebilir ki, sonunda gülünçleşir; hayal gücünden yoksun bir yaradılış ise eğer harekete geçirilmezse taşlaşarak mutlak bir duyarsızlığa düşer. Öyle ki, beden yiyip içer, çeşitli hazlar tadarken barındırdığı ruh, Dante’nin Branca d’Oria’sının ruhu gibi ölmüş olabilir.
Çağdaş yaşam karmaşık ve göreceli. Bunlar ayırt edici özellikleri. İlk özelliği aktarabilmek için nüans, anıştırma ve tuhaf perspektifler gibi incelikleriyle estetiğe, ikinci özelliği aktarabilmek için de fona ihtiyacımız var. İşte bu yüzden “heykel” artık temsilî bir sanat olmaktan çıktı; bu yüzden “müzik” temsilî bir sanat; bu yüzden “edebiyat” hem günümüzde, hem geçmişte, hem de gelecekte, temsilî sanatların en yetkini.
Kederin var olduğu her yer kutsaldır.
“Refah”, “haz” ve “başarı”nın kaba iplikle dokunabileceğini, oysa en hassas yaratının keder olduğunu henüz bilmiyorsun. Düşünce ya da hareket evreninde kımıldayan hiçbir şey yoktur ki, “keder”i zarif ama korkunç biçimde titreştirmesin. Gözün göremediği güçlerin yönünü kaydeden incecik, dövülmüş altın varak bile onunla karşılaştırıldığında kaba kalır. “Keder”, “sevgi” nin eli dışında hangi el değse kanayan bir yaradır; “sevgi” nin eli değdiğinde bile kanar ama ıstırap vermez.
“Non ragioniam di lor, ma guarda, e passa.”
“Söz etmeye değmez, yalnızca bak ve yürü.”
Dante
Her şey neyse odur, ne olacaksa olacaktır.
Sonra nasıl mutlu olunacağını öğrenmeliyim. Bir zamanlar mutlu olmayı sezgiyle bilirdim, bildiğimi sanırdım. Bir zamanlar yüreğimde hep bahar vardı. Yaradılışın sevince yatkındı. Bir kadeh silme şarap doldurur gibi hayatımı silme zevkle doldurdum. Şimdi hayata yepyeni bir açıdan yaklaşıyorum, çoğu zaman mutluluğu düşünmek bile benim için çok zor.
Bizim için zaman ilerlemez, döner. Bir ıstırap merkezinin etrafında döner sanki...
Her gün kendi kendime şunu söylüyordum:
“Bugün yüreğimde sevgi olmalı, yoksa günün sonunu nasıl getiririm?”