–Dekameron, Canterbury Öyküleri ve Binbir Gece Masalları– ithafen kaleme aldığı ''Yaşam Üçlüsü'nü Yadsıyorum'' başlıklı giriş yazısında; ''Yaşam Üçlüsü'nü yadsıyor, ancak yapmış olduğum için pişmanlık duymuyorum.'' diyor, ''Gerçekten de, beni, bedenleri ve en uç simgeleri cinselliği ele almaya yönelten içtenliği ve gerekliliği yadsıyamam.''
Pasolini, bu içtenlik ve gerekliliğin çeşitli tarihsel ve ideolojik nedenleri olduğunu söylüyor: ''Her şeyden önce, bunlar elli ve altmış yıllarının, ilerici geriliminin iki temel konusu olan, 'ifade özgürlüğü'nün demokratikleşmesi ve cinsel özgürlük savaşımının içinde yer alırlar. İkincisi, 'mass media'nın, dolayısıyla kitle altkültürü gerçeksizliğinin kendini kabul ettirmeye başladığı altmış yıllarının sonlarında beliren kültür ve antropoloji bunalımının birinci evresinde, 'masum bedenler', cinselliklerinin çok eski, hüzünlü, yaşamsal hiddetiyle, gerçekliğin son barınağı oldukları izlenimini veriyorlardı. Son olarak, tarihin henüz geride bıraktığı, ama somut olarak varlığını sürdüren –Napoli'den Ortadoğu'ya kadar– bir ortamda, eros'u ele almak, yazar ve insan olarak bana çok çekici geliyordu...''
