Sonunda dün akşam, yine uyuyamadığım bir geceyarısında, bu güzel kitabı bitirmeyi başardım. Aslında buna başarmak da demek istemiyorum çünkü kitap benim için kitap olmaktan çok fazlasıydı. Hani hayatımızda bazı insanlar olur yılda birkaç defa görürüz ama her görüşmemizde saatlerce sohbetini dinleyebiliriz. Hah! İşte öyle bir ağabeyimizdi Bedri Rahmi benim için. Fikirleri, dili öyle naifti ki kitabı okurken kendi kendime gülümseyesim geliyordu.
Valla ne yalan söyleyeyim, deneme kitaplarıyla pek de bir geçmişim olduğu söylenemez. Ama kitabı okurken rahmetlinin savunduğu bütün fikirleri düşündüm. Katıldığım da var katılmadığım da tabi ki.
Hani derler ya sanatçı adamın hali başka olur diye bu doğru bir genelleme mi bilemem ama bu şahıs için dünyaya bir başka baktığını söyleyebilirim. Kitabı okudukça dedim ki keşke benim hayatımda da şöyle her şeyi sanatsal güzelliğiyle görmeyi bilen biri olsa; hatta daha iyisi, keşke ben öyle olsam...
