İslâm dini Allâh tarafından ilk peygamber Hz. Âdem’den (a.s.) başlayarak son peygamber Hz. Muhammed’e (s.a.v.) kadar insanları Allâh Teâlâ’nın yarattığı fıtrat üzerine ve O’na kulluktan ayrılmadan yaşayabilmeleri için vahiy yoluyla gönderdiği kutsal dindir. Bu din son haliyle Hz. Peygamber vasıtasıyla insanların hidayeti için gönderilmiş, iman, ibâdet, günlük hayat ve ahlaki boyutlarıyla yaşanmıştır. Hz. Peygamber’den emaneti devralan sahabe tevatür yoluyla tebei tabiin nesline taşımış, tebei tabiin neslinde mezhep kuran müçtehit imamlar yetişmiştir. Bunlar içinde ehli sünnet mezhepleri olan Hanefî, Mâlikî, Şâfiî ve Hanbelî mezhebi imamları Hz. Ömer, Hz. Ali, Hz. Aişe, İbn Mes’ud ve İbn Abbas gibi ilimce sahabenin ileri gelenlerinden sahih yolla fıkhî hükümleri öğrenmişler, bunları öğrencilerine yazdırarak sonraki nesillere nakletmişlerdir. Sonraki dönemlerde halkın dinî hükümleri kolay öğrenmesi için sade ve muhtasar ilmihâl (ilm-i hâl) türü eserler telif edilmiştir. İlmihâl Müslümanın bulunduğu hâle ait olan şer’î hükmü bilmesidir. Buna göre mükellef kadın-erkek, genç-yaşlı, evli-bekâr, zengin-fakir, sağlıklı-hasta, mukim-yolcu, satıcı-müşteri vb. hâllerden her hangi birinde bulunduğunda o duruma ait hükmü bilmesi ilmihali ifade eder. İlmihâller genellikle sahih kaynaklar olarak ibâdetlere dair güvenilir hükümler içermenin yanında itikad, ahlak ve günlük yaşayışa ait bilgiler de ihtiva eder. Günümüzde bu tür telifler yaygın olarak devam etmektedir. Bu eser de bu yola eklenmiş küçük bir parça olma arzusunun ürünüdür. Elinizdeki çalışma Hanefi ağırlıklı olmak üzere dört mezhebi esas alan bir ilmihal olarak hazırlanmıştır. Günümüz bilgi ihtiyacı dikkate alınarak görüşler delillerle ve hikmet nevinden izahlarla da desteklenmiştir.
