Sözler ve Alıntılar
Böyle durumlarda insan kendine soruyordu: İnsan ne için yaşar?
Sayfa 101
Her mutluluğun bir sonu vardı, bunu biliyordu.
Sayfa 74
Kendi dünyası değişiyordu, onlarsa sakindi.
Sayfa 129
Artık en çok ihtiyaç duyduğu şey buydu - düşünmek; aslında, düşünmek bile değil. Sessiz kalmak, bir başına olmak.
Sayfa 72
Ne olduğumuzu, neler hissettiğimizi kim bilebilir?
Sayfa 195
Keşke çalışma odasında, kitaplarının arasında yalnız kalabilseydi. Sadece orada huzur oluyordu.
Böyle sessiz durmakla daha çok şey söylemiş olmuyor muyuz?