Ama gözyaşı gereklidir. Othello'nun miktarını hatırlamıyor musun?
Böyle bir huzur gelecekse, fırtınanın ardından essin rüzgarlar ta ki ölümün uyandırana dek.
“Kitaplara ve çiçeklere, eskiden psikologların ‘içgüdüsel’ dediği bir nefret besleyerek büyüyecekler. Refleksleri değişmez bir biçimde şartlandırılır. Hayatları boyunca kitaplardan ve botanikten uzakta, güvende olacaklar.”
Bütün dünya bana sırtını dönmüş gibi üzülsem de bazı günlerde kahkahalarla gülerim. Arkadaşlıklarımız hep aşırı ,aşk karşısında çaresiziz, başarısızlıklarımız tutku dolu endişe ,keder ,şakalar ve gülümsemeler bir araya gelerek tuhaf , düzensiz bir şekil oluştururlar.
Belki de tam şu anda gençliğimizin tam ortasındayızdır. Büyüme sancıların ne kadar acı verdiğini biliyorum.
Ölüm hakkında düşünmek de aptalcaydı.
İnsan hayattayken ölüm yoktur, başkaları için vardır sadece. İnsan öldüğünde de hiçbir şey var olmaz, ölüm bile.
O hâlde niye canını sıkasın ki?
“Lütuf seni yanıltmadı, ama sen lütfu istiyordun. Tanrı seni sevgisinden mahrum etmiş değil, ama sen onun sevgisine katılmaktan kendini mahrum kıldın. Tanrı seni asla reddetmez, ta ki sen onu reddetmeydiysen. “
Dünyada gelişiminden emin olabileceğin tek bir köşe vardır. Ki o da kendindir. Yani oradan başlamalısın, dışarıdan değil,
başkalarından değil.
Önce kendi köşende çalış ki sonra diğerleri gelsin. İyilik yapmadan önce sen iyi olmalısın.