DENİZİN HİKAYESİ
“Aşkı iki insan arasına sıkıştırıp ezdikçe acı çekiyoruz. Ona özgürlüğünü versek ve kanatlansa göç yollarından bize mutluluk taşır belki. ama biz küçük insanlar, saçma bir bağımlılık ve zavallılıkla kendimizi köleleştiriyoruz."
Mahur, tek başına yaşam mücadelesi vermeye çalışan, evlenmeden çocuk sahibi olup anneliğin görevlerini yerine getirmeye çalışan bir kadın... Okudukça kendimden de bir şeyler bulduğum bu eser kadınlarımıza aslında çok şeyler anlatıyor. Yaş olarak olarak yolun yarısına gelene kadar sevmek değil de ilk önce sevilmenin peşinde koşması ve o insanlar için hep kendinden ödün vermesi ve ardı sıra gelen kayıplar. Bu şekilde acılarla yaşadıkça, yoklukla sınanan kadının günden güne pişerek birine bağlı olmadan da ayakta durabilmeyi keşfetmesi... Erkeklerin birlikteliklerde egemenlik kurması, kadını sahiplenmek yerine sahibi olduğu sanması durumunu halen kabullenemiyorum. Öncelikle iki insan iki birey olarak bakılmalı... Erkeklerin düşüncelerinin de hep bacak arasında takılı kalmış hali mide bulandırıcı... Hepsi mi o şekilde programlanmış. İçinde mutlaka istisna vardır ama çoğunluğunun böyle olması biz kadınların birlikteliklerden uzak durması anlamına geliyor. Hatalar yapa yapa Mahur’un da en sonunda kendini bulmasını kutluyorum. Biz kadınlar olarak her daim güçlü olmalıyız. En ufak bir düşüşte, zayıflıkta neler olabileceğini biliyoruz. Yazarımızın emeğine yüreğine sağlık. Sevgiyle...
#dilekneşeaçıker #denizinhikayesi #okudumbitti #yorum
