“Başmabeyinci esefle başını sallayıp:
– Ne talihsiz adam!, demiş. Tam muradına ereceği anda öldü!
Gözlerini dervişin yüzünden ayırmayan melike:
-Sus!, demiş. Ondan daha talihli insan var mı? Asıl bahtiyar, bir ömür boyunca hasretini çektiği şeye kavuşan değil, ona erişeceğini anladığı anda, saadetinin en yüksek noktasında bir ‘Ah!’ diyerek düşüp ölebilendir.