Hiperkatif çocukları kesinlikle kardeşleri ile kıyaslamamak gerekir. “Bak kardeşin ders çalışıyor sen de çalış... O nasıl yapıyor sen de yap.” gibi konuşmalar kardeşlerin birbirinin arasının açılmasından öte fayda sağlamadığı gibi ortamın gerginleşmesine neden olur.
Hiperaktif çocukların kardeşlerine bazen oyun esnasında veya günlük hayatta zarar verdikleri, acı çektirdikleri, kaba ve sert davrandıkları, baskı yaptıkları, onlar ile uyum sorununun diğer çocuklara göre daha çok yaşadıkları görülebilir. Bu konuda davranış problemlerinin yönlendirilmesi ve kardeşlerin bu türlü negatif etkenlerden mümkün olduğunca olumsuz yönde etkilenmemesini sağlamaya çalışmak gerekir.
Aile içerisinde şu konuda önemlidir. Bir kardeşte hiperaktivite var ise diğerlerinde de olma riski artar. Bu durumda her iki kardeşte de acelecilik, sabırsızlık, fevrilik olduğunda daha sık çatışma ve kavga çıkabilir. Anne babaların böyle bir tanı benzerliği olup olmadığını tespit ettirmeleri gerekir. Her iki çocuğun da hiperaktif olma ihtimali var ise daha dikkatli tedavi gerekir. Eğitimsel yaklaşımlarında aile içinde iyi bir şekilde sergilenmesi faydalı olur.
Kardeş kıskançlığını azaltmak için her çocuk ile bire bir duygusal ilgi oluşturmak gerekir. Çocuklarda basit bir düşünce şekli vardır “Ne kadar çok vakit ayrılıyorsa o kadar çok seviliyorum.” şeklindedir. Her çocuğun adaletli bir şekilde duygusal ve sosyal gelişmesine destek olunmalıdır. Bir çocuğa odaklanmak o çocuğa da zarar verir ilgilenilmeyen çocuklara da zarar verir. Anne baba aşırı ilgi gösterdikleri çocuğu şımartarak diğerlerini ise ihmal ederek kötülük yaparlar.